เมื่อหลายเดือนก่อน ได้มีโอกาสชมโบสถ์วัดพระธรรมกาย นำชมโดยมัคคุเทศน์ประจำ
ได้ความรู้ใหม่ ๆ เยอะเลย หนึ่งในนั้นคือได้รู้ว่าโบสถ์สีขาวหลังนี้ ไม่ได้ใช้สีทา
ไม่ใช้สีทา แล้วขาวได้อย่างไร นั่นก็เพราะโบสถ์หลังนี้ ใช้วัสดุที่มีสีขาวผสมลงในเนื้อปูนที่ใช้ก่อสร้างนั่นเอง
เมื่อเข้าไปดูใกล้ ๆ ก็จะเห็นว่าพื้นผิวสีขาวที่เราเห็น ก็คือ "หินเกล็ดสีขาว" นั่นเอง
หินเกล็ดสีขาว คัดแยกอย่างไรจึงเลือกเฉพาะสีขาว ๆ มาได้เป็นจำนวนมากเพียงพอในการก่อสร้าง
คำถามนี้ จขบ. สามารถตอบได้ แม้จะมาไม่ทันช่วงที่สร้างโบสถ์ แต่มาทันช่วงที่สร้างหอฉันฯ จึงมีโอกาสได้ร่วม "คัดแยก" หินเกล็ดกับเขาด้วย ทางวัดให้ญาติโยมมาช่วยกันนั่งคัดทีละเม็ด ๆ นั่งคัดกันหลายวัน
ทำแบบนี้ ดีอย่างไร
1. เมื่อได้ช่วยลงมือลงแรง (นอกเหนือจากลงเงิน) ย่อม "จำ" สิ่งที่ได้ทำด้วยสองมือได้แม่นยำเป็นพิเศษ
เป็นกุศโลบายของทางวัด ที่ให้สาธุชนได้บุญไปเต็มเม็ดเต็มหน่วย และนึกถึงได้บ่อย ๆ อย่างง่าย ๆ
นึกทีไร ก็ได้บุญทุกที
2. เมื่อไม่ต้องทาสี ย่อมช่วยลดภาระการดูแลเรื่องการทาสี ในระยะยาวโบสถ์ก็จะยังคงขาว โดยไม่ต้องเป็นกังวลเรื่องสีลอก สีเปลี่ยน เหมือนอาคารอื่น ๆ ช่วยประหยัดเงิน ประหยัดเวลา ลดความกังวล
นับเป็นแนวคิดในการก่อสร้างที่แปลกและสร้างสรรค์จริง ๆ
จขบ. คิดได้ 2 ข้อ หากผู้อ่านท่านใดมีข้อดีเพิ่มเติม ก็บอกกันได้นะคะ